ณ ฝน ณ หนาวที่30

   

      เข้าปีที่30ในชีวิตของฉันมาสักพักใหญ่ๆ ปีนี้หลายสิ่งหลายคนและหลายเหตุการณ์ผ่านเข้ามา 

และผ่านเลยไป

สิ่งที่ได้รับนั้นคือบทเรียนอันแสนมีค่า สิ่งที่เราคิดว่าแน่นอน ทั้งสิ่งของ ตัวตนที่จับต้องได้ 

และความสัมพันธ์ที่จับต้องไม่ได้

วันนี้มีอยู่ พรุ่งนี้อาจจะเลือนหายไป และบทเรียนที่ได้ก็คือ บางครั้งเวลาก็ทำให้เราเห็นความจริงมากขึ้น 

ได้ทบทวนแล้วดูว่าเราปรับปรุงตัวเองได้มากแค่ไหน และบทเรียนที่ได้ก็คือ แค่เราทำผิดหนึ่งครั้ง 

มันจะลบล้างความดีที่เราได้ทำมาทั้งหมดได้ภายในวันเดียว 

      เพราะฉะนั้น จงพึ่งตัวเองให้มากที่สุด และพึงระลึกไว้เสมอว่า ความเปลี่ยนแปลงนี่แหละคือความแน่นอนที่สุดแล้ว

มันยากนะที่จะเป็นเหมือนคนอื่น แต่เอาเถอะ เป็นของเราแบบนี้ไม่เดือดร้อนใคร

มันอึดอัดนะที่ทำไม่ได้อย่างใจคนอื่น แต่เอาเถอะ บางครั้งคนอื่นก็มากเกินไป

มันเหนื่อยและท้อนะที่ต้องมีความรู้สึก  แต่เอาเถอะ มันแสดงว่าวันนี้คุณยังมีชีวิตและลมหายใจ

      มาถึงบรรทัดนี้ ฉันเชื่อว่าชีวิตต่อจากนี้คงต้องเจออีกหลากหลายเรื่องราว

เหงาที่สุด..

เศร้าที่สุด..

ดีใจที่สุด..

ท้อแท้ที่สุด..

รักที่สุด..

เกลียดที่สุด..

ที่สุด.....ไม่มีอยู่จริง ตราบที่เรายังมีลมหายใจ พรุ่งนี้ก็ยังมีที่สุดของที่สุดเสมอ