ฝัน@BTS แด่ สรจักร

วันนี้รถไฟฟ้าแออัดเหมือนทุกๆวัน แต่ที่ไม่เหมือนกันในทุกๆวันก็คือคนร่วมทาง 

ในขณะที่รอประตูรถไฟฟ้าปิด
ฉันสังเกตได้ว่า ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าฉันมีอาการแปลกๆ
เธอยืนมองข้างหน้าทีข้างๆที พลางยิ้มทีและกลั้นหัวเราะที
ตอนนี้ประตูปิดแล้วแต่ผู้หญิงที่ยืนข้างหน้าฉันยังมีอาการเหมือนเดิม พร้อมอาการลูบจมูกเป็นพักๆ
ถ้าไม่สังเกตอาการที่เธอแสดงออกแทบไม่ทำให้ใครรู้สึกเลยว่ามันแปลก
สถานีต่อไปศาลาแดง เสียงประกาศดังขึ้น
พอให้ฉันละสายตาออกไปตามเสียง ผู้หญิงข้างหน้าฉันขยับกระเป๋าข้างตัวเป็นสัญญาณว่า

เธอคงจะลงสถานีนี้ แต่สิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คนเยอะมากและพยายามเบียดเข้ามาข้างในขบวน
จนทำให้กระเป๋าผู้หญิงคนนั้นหลุดมือ และแล้ว..

ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..สิ่งที่หลุดออกจากกระเป๋าไม่ใช่สัมภาระ
แต่เป็นสิ่งของทรงกลมที่ปกคลุมด้วยเส้นใยสีดำที่พอทุกคนเพ่งดูดีๆก็ต้องกรีดร้องกันออกมาสุดเสียง
มันคือศีรษะของมนุษย์ ที่กลิ้งออกไปนอกขบวนรถไฟฟ้าที่กำลังจอดเทียบกับชานชลา
ปี๊ดๆๆๆๆเสียงนกหวีดของยามรักษาความปลอดภัยดังขึ้น....
สติของฉันกลับคืนมาพร้อมประตูรถไฟฟ้าที่ปิดลงอีกครั้ง

เห้อ...นี่ฉันยืนหลับในอีกแล้วเหรอนี่ ครั้งนี้ฝันร้ายซะด้วยสิเรา....
แด่สรจักร สัปดาห์หนังสือไม่มีวันเหมือนเดิม เมื่อไม่มีคุณ