Maemoly

           ในสายตาของเพื่อนๆหรือตัวฉันเอง ฉันดูจะเป็นคนที่อยู่คนเดียวได้สบาย และฉันก็รักวิถีชีวิตประมาณนี้ ทำอะไรคนเดียวดูจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับฉัน ถึงขนาดที่เคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า ถ้ามีอีกคนโผล่เข้ามา ชีวิตฉันจะเปลี่ยนไปยังไง      แต่ต่อให้คุ้นชินกับการอยู่คนเดียวมากแค่ไหน มันก็ยังมีบางวัน บางคืน บางช่วงเวลา ที่ความเหงาแอบแวบเข้ามาในหัวของฉันบ้าง มันก็ไม่ถึงกับเพ้อ แต่ก็ตอกย้ำในความรู้สึกเหมือนเราเจอลมแรงๆพัดผ่านมา บางวันมันก็ทำให้คิดไปว่า... . หรือใครคนนั้นจะเป็นคนที่เดินสวนกันไปเมื่อกี้ . หรือใครคนนั้นจะเป็นคนที่เจอกันที่ร้านกาแฟตอนเช้า . หรือใครคนนั้นจะเป็นคนที่ขึ้นลิฟท์มาด้วยกันเมื่อวาน . หรือจะเป็นคุณคนที่กำลังอ่านมาถึงประโยคนี้อยู่ก็เป็นได้ (-:      แต่ก็เท่านั้น จนแล้วจนรอด ฉันก็ต้องกลับมาทำตัวให้ชินกับตัวเองอยู่ดี      ฉันเกลียดการเริ่มชอบใครสักคน  มันทำให้ฉันเหมือนคนบ้า...อืม ก็ไม่ขนาดนั้น แต่ก็พอทำให้ฉันเริ่มโต้เถียงกับความรู้สึกตัวเองอย่าง...

ระหว่างที่ฉันกำลังดูอะไรไปเรื่องเปื่อยทางอินเตอร์เน็ต มือก็เลื่อนไปเจอโพสต์หนังสือเล่มหนึ่ง "คิดถึงทุกปี" เขียนโดย บินหลา สันกาลาคีรี ตัวอักษรที่สายตาสะกดได้ว่า "คิดถึง" กำลังทำให้หัวใจและสมองของฉันทำงาน การประมวลผลที่ดึงเอาช่วงเวลา และความรู้สึกที่ห่างหาย หรือแอบซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งในจิตใจออกมา ภาพช่วงเวลาเก่าๆ ถูกฉายออกมาราวกับฉันกำลังนั่งดูหนังในโรงภาพยนต์ที่มีตัวเองเป็นคนแสดง ฉันว่ามันก็เหมือนกับเวลาที่มีคนถามเราว่า ตอนนี้เรากำลังคิดถึงอะไรอยู่ คำตอบของฉัน มันขึ้นอยู่กับว่าตอนนั้นเป็นช่วงเวลาไหนของปี และฉันใช้ความรู้สึกไปกับช่วงเวลาไหนไปในชีวิตแล้วบ้าง อย่างตอนที่กำลังพิมพ์อยู่นี้ ฉันกำลังนึกถึงทริปเที่ยวกระบี่ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อปลายเดือนมกราคมที่ผ่านมา รอย ยิ้มเกิดขึ้นที่มุมปากทั้งสองข้างของฉันอีกครั้ง เพราะมันเป็นช่วงเวลาดีๆที่เพิ่งเกิดขึ้น ความรู้สึกตอนเท้าสัมผัสโดนทราย ตัวจุ่มลงไปในน้ำทะเล รอยไหม้จากแดดที่หัวไหล่ข้างซ้าย มันยังคงทำให้หวนคิดถึง และยิ้มได้เสมอ ส่วนช่วงเวลาไม่ดีที่เกิดขึ้นในปีที่ผ่านๆมา เอาเข้าจริงๆพอความรู้สึกร้ายๆแย่ๆ ม...