ก่อนกุมภาพันธ์จะผ่านไปกับ LunarLunatic คุณคือดวงจันทร์ ฉันสิคนบ้า

     

     ในสายตาของเพื่อนๆหรือตัวฉันเอง ฉันดูจะเป็นคนที่อยู่คนเดียวได้สบาย และฉันก็รักวิถีชีวิตประมาณนี้

ทำอะไรคนเดียวดูจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับฉัน ถึงขนาดที่เคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า ถ้ามีอีกคนโผล่เข้ามา

ชีวิตฉันจะเปลี่ยนไปยังไง

     แต่ต่อให้คุ้นชินกับการอยู่คนเดียวมากแค่ไหน มันก็ยังมีบางวัน บางคืน บางช่วงเวลา

ที่ความเหงาแอบแวบเข้ามาในหัวของฉันบ้าง

มันก็ไม่ถึงกับเพ้อ แต่ก็ตอกย้ำในความรู้สึกเหมือนเราเจอลมแรงๆพัดผ่านมา

บางวันมันก็ทำให้คิดไปว่า...

.

หรือใครคนนั้นจะเป็นคนที่เดินสวนกันไปเมื่อกี้

.

หรือใครคนนั้นจะเป็นคนที่เจอกันที่ร้านกาแฟตอนเช้า

.

หรือใครคนนั้นจะเป็นคนที่ขึ้นลิฟท์มาด้วยกันเมื่อวาน

.

หรือจะเป็นคุณคนที่กำลังอ่านมาถึงประโยคนี้อยู่ก็เป็นได้ (-:

     แต่ก็เท่านั้น จนแล้วจนรอด ฉันก็ต้องกลับมาทำตัวให้ชินกับตัวเองอยู่ดี

     ฉันเกลียดการเริ่มชอบใครสักคน 

มันทำให้ฉันเหมือนคนบ้า...อืม ก็ไม่ขนาดนั้น แต่ก็พอทำให้ฉันเริ่มโต้เถียงกับความรู้สึกตัวเองอย่างเงียบๆ

และหากสถานการณ์อำนวย หรือคิวปิดเปิดโอกาส เราอาจได้ทักทายกันสักประโยคหรือสองประโยค

และสุดท้ายมันก็ไม่ได้คืบหน้าไปไหน

     หรือถ้าเจ็บๆหน่อย ก็ดันไปรู้ว่าเค้ากำลังมองหาใครสักคน แต่คนๆนั้นไม่ใช่เรา..

จบกันพังค่ะ

     LunarLunatic คุณคือดวงจันทร์ฉันสิคนบ้า

คือหนังสือที่ฉันเลือกอ่านในช่วงนี้ ฉันเคยได้อ่านงานเขียนของนักเขียนคนนี้มาก่อนหน้านี่แล้ว 

 

และนี่ก็เป็นผลงานล่าสุดของ "ฉัตรรวี เสนธนิสศักดิ์"

 

ผลงานรวมเรื่องสั้นแสนสั้น ที่ผู้เขียนบอกว่าเป็นเพียงฉากหนึ่งในเรื่องราวยืดยาวของใครสักคนหนึ่ง

แต่ก็เป็นฉากที่ดึงทึ้งอารมณ์คนอ่านอย่างฉันได้ดีทีเดียว บางเรื่องทำให้ฉันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

ราวกับว่าเหตุการณ์นั้นช่างใกล้เคียงกับความรู้สึกฉันเสียจริง โชคดีที่มันเป็นเพียงแค่บางช่วงตอนเท่านั้น

ขึ้นอยู่กับจินตนาการของคุณแล้วล่ะว่า จะให้ตอนจบของแต่ล่ะเรื่องเป็นยังไง