นิยามความ..กลมกล่อม..

...บทสนทนาระหว่างเราดูจะสนุกสนาน เป็นธรรมชาติ เย้าหยอกและ..กลมกล่อม..
ฉันอยากให้เรานั่งคุยกันไปอย่างนี้ทั้งวันทั้งคืน
ยิ่งโอกาสที่จะเจอกันของเรานั้นมีน้อยนิด นั่นยิ่งทำให้ฉันตั้งตานับวันรอให้การเจอกันของเรามาถึงโดยไว

ฉันมักจะนิยามความรู้สึกของตัวเองด้วยคำว่า...กลมกล่อม..
มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พอรู้ตัวอีกทีก็คือตอนพยักหน้าให้กับตัวเองและคำนี้ก็ผุดขึ้นมาอยู่ในหัวแล้ว
    
     มันคงเหมือนก๋วยเตี๋ยวชามที่เราชิมแล้วไม่ต้องปรุงเพิ่ม 

แต่เอาจริงๆฉันเลิกปรุงรสก๋วยเตี๋ยวมาตั้งนานแล้ว
รสสัมผัสแรกคือตัวบอกได้ดีว่า ก๋วยเตี๋ยวชามนั้นๆอร่อยสำหรับฉันมั้ย
แต่ก็น่าแปลกที่ก๋วยเตี๋ยวบางชามอาจจะไม่ได้อร่อยในรสสัมผัสแรก แต่พอกินไปสักพักกลับรู้สึกว่า
มันช่างเข้ากันได้ดีกับเนื้อกับเส้น ซึ่งนั่นคือนิยามความ..กลมกล่อม..ในชามก๋วยเตี๋ยวสำหรับฉัน

     มันคงเหมือนกาแฟที่เรากินทุกเช้า ร้านเดิมที่ถูกใจ ดื่มแล้วถูกปาก 

บอกไม่ได้ว่าเพราะกาแฟหรือเพราะนม
หรือพอทั้งสองอย่างผสมรวมกันแล้วมันก็ออกมาเป็นกาแฟแก้วนั้นที่..กลมกล่อม..ถูกใจ

     มันคงเหมือนกับการใช้ชีวิตที่ไม่ต้องสุขตลอดเวลา อาจจะมีทุกข์มีเศร้ามาปะปน

จนทำให้ชีวิตมัน..กลมกล่อม
บางครั้งมันดูหนักจนเกินรับไหว แต่เมื่อผ่านมันไปได้ เราก็ได้เรียนรู้และเติบโต

     มันคงเหมือนการได้พบเจอกับใครคนนั้น คนที่เข้ามาทำให้ชีวิตเราต่างออกไปจากทุกๆวัน
เหมือนตัวละครในงานเขียนของฉันที่มักจะมีชีวิตแสนธรรมดา แล้วจู่ๆพอมีคนๆนั้นผ่านเข้ามา
ก็ทำให้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปจากเดิมตลอดกาล
จริงๆฉันว่าลึกๆเราทุกคนก็ต่างอยากได้ใช้ชีวิต หรือมีช่วงเวลาดีๆ พูดคุยกับใครสักคน

ที่ทำให้ชีวิตเราต่างออกไปจากเมื่อวาน หรือแค่ต่างจากชั่วโมงหรือนาทีที่แล้ว 

นั่นก็เพิ่มความ..กลมกล่อม..ให้ชีวิตเราได้แล้ว

หากคุณเป็นคนหนึ่งที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้ ขอให้รู้ไว้เถอะค่ะว่า
คุณได้เป็นส่วนหนึ่งของความ..กลมกล่อม..ในชีวิตฉันแล้ว แค่เข้ามาอ่าน ฉันก็ชื่นใจ
ขอบคุณมิตรภาพดีๆที่เรามีให้แก่กันเสมอมา และความหวังดีที่จะมีให้กันตลอดไป