สวัสดีปีใหม่ 2563 / 2020

     หลายวันก่อนได้คุยกับเพื่อนสนิทคนหนึ่งว่า ปีนี้เป็นปีที่เราได้เป็นผู้ฟังปัญหาจากเพื่อนๆน้องๆหลายๆคน ทั้งๆที่หลายๆปีก่อนหน้านี้ ตัวเรายังมีฐานะเป็นผู้เล่าปัญหาให้คนอื่นๆฟังอยู่เลย
ชีวิตคนเรามันก็มีหนักเบาต่างกันไปในแต่ล่ะปีแหละเนอะ อะไรที่หนักก็ขอให้อดทนหน่อย 

เดี๋ยวมันก็จะผ่านไปได้  พอได้ฟังปัญหาของคนอื่นยิ่งทำให้เรารู้เลยว่าบางเรื่องของเรามันเล็กน้อยไปเลย และทำไมโลกเรามันโหดร้ายได้ขนาดนี้
     อีกสิ่งหนึ่งที่เรียนรู้ระหว่างนี้ก็คือสุดท้ายแล้ว คนเราเลือกที่จะเชื่อความรู้สึกและ

หัวใจของตัวเองมากที่สุุด ไม่ว่าคนอื่นเป็นร้อยเป็นพันคนจะให้เหตุผลมาโน้มน้าวอย่างไรก็ไม่เป็นผล
    คนอื่นทำได้แค่แสดงความคิดเห็นในฐานะผู้ฟังก็เพียงเท่านั้น สุดท้ายก็มีแต่ตัวของเราเอง

จะเป็นคนดึงสติและตัวเองกลับมาอยู่จุดเดิมที่เป็นปกติได้ เพราะฉะนั้นจงอย่ายอมแพ้ 

คนเราอยู่ด้วยความหวังและศรัทธาในตัวเอง
    นานาจิตตัง ยังคงใช้ได้ดีทีเดียว ไม่มีใครคิดแทนใครได้ เราไม่ตัดสินคนอื่นที่คิดต่าง ทำอะไรที่เราสบายใจ แต่ต้องตั้งอยู่บนความรักตัวเองและไม่เบียดเบียนหรือเดือดร้อนคนอื่นด้วย
    อีกหนึ่งสิ่งที่ได้เรียนรู้ก็คือคนเรามีกรรมเป็นของตัวเอง ความเศร้าเสียใจเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ 

มีสติและดึงความรู้สึกกลับมาอยู่กับปัจจุบันขณะเสมอ
    การใช้ชีวิตมันไม่เคยง่ายหรอก บางวันอาจจะสุข บางวันอาจจะทุกข์ และบางวันก็อาจจะทั้งสุขและทุกข์ในวันเดียวกันก็ได้ แต่มันก็มีเหตุผลดีๆให้เรายังสู้ต่อไปในแต่ล่ะวัน นั่นก็คือคนรอบๆตัวเรา 

พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนๆ
คงเหมือนเวลาฝนตกแต่เรายังเจอร่มอยู่ในกระเป๋า
คงเหมือนเวลาแบตมือถือจะหมดแต่ยังมีเพาเวอร์แบงค์
คงเหมือนเวลาที่เราเกิดหิวตอนกลางดึกแต่ยังเปิดเจอนมสักขวดในตู้เย็น
และก็คงเหมือนตอนนี้ที่เรามีเพื่อนดีๆนั่งอยู่ข้างๆ คอยให้คำปรึกษา นัดกินข้าวกันทุกเดือน และมีเพื่อนดีๆ

ที่ทำงานอยู่ด้วยกันทุกวัน รักมากๆนะคะ แม้บางครั้งจะเหวี่ยงไปบ้าง
    ถัดมาก็คงเป็นเรื่องของสภาพร่างกายของตัวเองที่ต้องพึงมีสติ คงต้องทำใจและยอมรับแล้วว่าสะบักซ้ายของเราจะมีปัญหาอย่างนี้ตลอดไป ต้องระวังเวลาออกกำลังและนั่งทำงาน ต้องพักและไม่หักโหม 

อย่างที่หมอบอกไว้ว่า เราสนุกแต่กล้ามเนื้อไม่สนุกกับเราด้วย สะกดจิตตัวเองว่าตึงปุ๊ปให้พักไม่ฝืนจ้า
    สรุปพอสังเขปของปีนี้ เป็นปีที่ได้เรียนรู้ทฤษฎีอย่างแน่นแต่ก็ไม่ทิ้งปฎิบัติ ขอบคุณผู้คนที่ผ่านเข้ามา 

ได้แลกเปลี่ยนเรื่องราว ความรู้สึกในชีวิตให้กันและกันฟัง ด้วยช่วงวัยขนาดนี้เราคงหนีไม่พ้น

เรื่องของการเกิด แก่ เจ็บและตายจาก ทำดีต่อกันในทุกๆวัน เรียนรู้ที่จะฝึกจิตตั้งรับกับเรื่องทุกข์ใจ

ที่จะเกิดในอนาคต
ความเศร้าเสียใจเป็นธรรมดา ความสุขสบายใจก็เป็นธรรมดา วันหนึ่งเราก็ต้องล่ะทุกอย่างเป็นธรรมดา 

เตือนตัวเองเสมอว่าจงเป็นคนดีไม่เบียดเบียนคนอื่นเท่านี้ก็เพียงพอในระดับนึงแล้ว
    มีประโยคนึงที่ครูโยคะท่านหนึ่งชอบพูดตอนจบคลาสแล้วเราชอบมาก
"Thanks the teacher who lives in you"
เวลาเหนื่อยๆ เอามือทาบอกแล้วนึกถึงประโยคนี้แล้วรู้สึกมีพลังขึ้นมาทันที 

ท้ายที่สุดเรานี่แหละที่จะเป็นที่พึ่งของตัวเองได้ดีที่สุด💗

สวัสดีปีใหม่ 2563 ขอให้เป็นปีที่ดี ทุกข์แต่น้อย สุขแบบพอดี และเรียนรู้ให้เยอะๆ