ณ ฝนปีที่ 36
ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีอะไรให้เขียนเกี่ยวกับฝนในปีนี้ แต่แล้วจู่ๆก็มีเพื่อนสมัยมหาลัยฯแชทมาหา สืบเนื่องจาก ที่เราลงรูปเก่าพร้อมแคปชั่นว่า ขอบคุณ"ทุกข์"ช่วงเวลา ที่ผ่านเข้ามา เราต่างถามสารทุกข์สุกดิบของอีกฝ่าย แต่ล่ะฝ่ายสบายดีมั้ย คนในครอบครัวเป็นยังไงกันบ้าง การตอบคำถามก็พอทำให้ ย้ำถึงการดำเนินไปของช่วงชีวิตแต่ล่ะคน บทบาทภาระหน้าที่ ที่เพิ่มขึ้น จากแต่ก่อนเราเป็นฝ่ายถูกดูแล ตอนนี้เราอยู่ในจุดที่ต้องกลับมาดูแลคนรอบๆตัวกันแล้ว มีหนึ่งประโยคที่เพื่อนบอกว่าเป็นห่วงเรามาก จากภาพจำสุดท้าย ก่อนที่จะห่างหายกันไปจนถึงตอนนี้..นั่นก็คงเป็น ฉันคนก่อนเมื่อประมาณ5-6ปีที่แล้ว ฉันบอกเพื่อนว่า ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ชีวิตโอเคขึ้นแล้ว จริงๆคำว่าโอเคของฉันมันคือการยอมรับ ยอมถอยและ เข้าใจตัวเองมากขึ้นมากกว่า มันไม่มีอะไรจะตรงใจ และชีวิตไม่เคยปล่อยให้เราสบายนานเกินไปหรอกค่ะ บททดสอบพร้อมเกิดขึ้นได้เสมอ คืนหนึ่งที่จิตใจฉันว้าวุ่นเกินกว่าจะข่มตานอนลงได้ นึกถึง การล้างใจ ปิดความคิด 3นาทีก่อนนอน ที่คุณดุจดาว วัฒนปกรณ์ ได้พูดไว้ใน The Standard #SelfTalkMeditati...
