ฝัน "ไปว่าใช่เธอ"

 

   นาฬิกาที่ร้านอาหาร บอกว่ามันเป็นเวลาเกือบ3ทุ่มแล้ว ฉันกับเพื่อนนั่งคุยไปพลางกินข้าวไปพลางจนลืมดูเวลา
ช่วงนี้มีหลายอย่างปะเดปะดังกันเข้ามาในชีวิตฉันไม่ขาดสาย ไหนจะเรื่องงาน เรื่องสุขภาพ สำหรับสาวออฟฟิศวัยเลข3 อย่างฉัน
พฤติกรรมการกินข้าวเช้าที่โต๊ะทำงาน นาฬิกาตีเป๊งเข้างาน ก็หันไปเปิดคอมฯทำงานต่อทันที นี่ถ้าไม่ต้องเข้าห้องน้ำ
หรือทานข้าวกลางวันก็คงนั่งอืดกันไปยาวๆเลยทีเดียว
    ส่วนการออกกำลังกายก็อาศัยการลุกไปหยิบเอกสารที่เครื่องปริ้นท์ ซึ่งห่างจากโต๊ะไม่ถึงสิบก้าวค่ะคุณ
           เฮ้อ....ความอ้วนจะไปไหนเสีย
เครียดจากงาน ตกเย็นก็ต้องซัดของหวาน(ข้ออ้าง ชัดๆ) เครื่องชั่งกับฉันไม่ได้สบตากันมาตั้งนานหลายปีดีดัก 
เพราะวัดจากแขนที่ใหญ่ขึ้น กับกระโปรงที่คับจนแทบปริก็พอจะบอกได้ดีอยู่แล้ว

   หลังจากที่คุยเรื่องราวความเป็นไปบนโต๊ะอาหารเสร็จ เราก็เห็นสมควรจะต้องเช็คบิลและกลับบ้านกันได้แล้ว ระหว่าง
ที่เรียกพนักงานคิดเงิน ฉันก็เหลือบไปเห็น หนุ่มน้อยน่ารัก หุ่นผอมๆยังกับหลุดมาจากซีรี่ย์เกาหลี เดินผ่านโต๊ะไป
ต่อม"ป้ารักเด็ก" ในตัวฉันทำงานโดยอัตโนมัติ
   น้องเค้าเดินออกจากร้าน แล้วเลี้ยวไปทางห้องน้ำ ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับร้านที่เรานั่งกันอยู่
สักพักพอคิดเงินเสร็จ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนกลับ ด้วยใจหวังว่าคงจะได้เดินสวนกับหนุ่มน้อยเกาหลีเป็นแน่

   คุณๆคงนึกภาพห้องน้ำในห้างออกกันใช่มั้ยค่ะ?  มันจะต้องมีมุมเลี้ยวก่อนจะถึงตัวห้องน้ำเกือบทุกห้าง และแล้ว...
ฉันก็มีโอกาสได้เจอกับหนุ่มน้อยเกาหลีจริงๆ แต่มันไม่ใช่การเดินสวนกันแค่นั้นนะสิค่ะ....
   ป้าดันซุ่มซ่ามลื่นตรงทางเลี้ยว จังหวะเดียวกับที่น้องเค้าเดินออกมาพอดี ตอนนี้น้องเกาหลีคว้าตัวฉันไว้ได้แล้ว>\\<
เหมือนในซีรี่ย์ ตอนที่นางเอกล้มไปอยู่ในอ้อมกอดพระเอกและสบตากันอยู่ 
                ....ไม่มีใครพูดอะไร.....
ฉันกำลังรอให้น้องเกาหลี เอยอะไรสักอย่าง หรือดึงตัวฉันขึ้นมาก่อนพูดอะไรก็ได้
                ....ไม่มีใครพูดอะไร.....
แต่ตอนนี้ฉันรับรู้ได้ถึงแรงสั่นบางอย่าง จากอ้อมแขนอันบอบบางของน้องเกาหลี มันกำลังบอกบางอย่างแทนคำพูด.....
..มันคงรับน้ำหนักฉันไม่ไหวแล้วสินะ...ฉันคงต้องพูดอะไรบางอย่างแล้วสินะ....แล้วฉันก็พูดออกไปว่า"น้องค่ะ ค่อยๆปล่อยพี่ลงกับพื้นก็ได้ค่ะ ถ้ายกพี่ขึ้นไม่ไหว"
               ....ผ่าง ผ่าง ผ่าง...
น้องเกาหลีค่อยๆปล่อยฉันลงช้าๆ พร้อมแขนที่สั่นเทา ส่วนฉันได้แต่พูดขอโทษและขอบคุณน้องเค้าไปในเวลาเดียวกัน...
    พอเพื่อนเห็นฉันเดินกลับออกมา นางก็ถามด้วยความสงสัย "ห้องน้ำคนเยอะเหรอแก เข้าไปนานเชียว"
ฉันตอบกลับไปด้วยสีหน้าสุดเซ็งว่า" เปล่าแก ฉันไปเป็นนางเอกเกาหลีมา เรื่อง อ้วนจังแก" 5555

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

คิดถึงพี่มั้ย?

Love is all around.

สายลม.. ซ่อนใจ..