Maemoly Dairy 12/10/2554

                 



ขียนเมื่อ   12/10/2554
   หลังจาก..ปลีกตัวเองไปติดบนเขาลูกเล็กๆมา2คืน ชาร์จพลังมาเต็มที่ ณจุดที่เป็นโอโซนของประเทศไทย
ชีวิตบางครั้ง
ก็แค่อยากพักบ้าง หยุดบ้าง... ปัจจัยหลายอย่าง ทำให้ทริปนี้เป็นอีกทริปที่ประทับใจและมีรอยยิ้ม
    ณ เวลาที่เขียนนี้21:30น ฉันปิดสวิตส์ไฟในห้อง เอนตัวลงนอน หลับตา
และได้ยินเสียงจักจั่นร้องขับกล่อมอย่างชัดเจน ทำให้นึกไปว่า บางครั้งเทคโนโลยี
ก็ทำให้เราพลาดความสุนทรีย์ในชีวิตไปได้เหมือนกัน...
รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดธรรมชาติมาตั้งแต่เด็ก 
พ่อแม่สอนให้เราเข้าใจในสิ่งมีชีวิตที่พูดไม่ได้ สังเกตพฤติกรรม
     แต่จะว่าไปสิ่งมีชีวิตที่พูดได้อย่างมนุษย์เรากลับมีกลไกพฤติกรรมการแสดงออกที่ซับซ้อน
ตีความยากกว่าสิ่งมีชีวิตที่พูดไม่ได้เสียอีก ทั้งๆที่เราเข้าใจได้ง่ายขึ้นหากเพียงเราพูดให้ตรงกับที่ใจคิด
หรือใส่ใจกับคำพูดของอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ 

            เราคงรักและเข้าใจกันมากขึ้น.....

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

คิดถึงพี่มั้ย?

Love is all around.

สายลม.. ซ่อนใจ..