Maemoly Dairy 28/01/2557

          เขียนเมื่อ   28/01/2557
    แปลกใจตัวเอง ณวินาทีที่พูดออกไปไม่ได้ และไม่อยากให้ใครเห็น
ก็คงมีแต่กระดาษสีขาวไว้ระบายความในใจ มันเหมือนเราเปิดมาเจอละครหลังข่าวภาคค่ำ
ที่ถูกเอามาฉายซ้ำช่วงบ่ายวันธรรมดาอีกครั้งนึง...
ถึงแม้เคยดูมาแล้วก็ยังประทับใจอยู่ไม่หาย ฉากที่ประทับใจก็ยังคงทำให้เรารู้สึก ยิ้ม..เศร้า..เหงา..ขำ ไปกับมันได้ทุกที
    ความรู้สึก...ไม่เคยจากไปไหนเลยสินะ ความรู้สึกของฉัน...
ลมเบาๆที่พัดเอามันกลับมา กลิ่นอายของความสุข ความฝันและรอยยิ้ม.....

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

คิดถึงพี่มั้ย?

Love is all around.

สายลม.. ซ่อนใจ..