เรื่องสั้นๆ ฉันและ เขา

ในความต่าง เรากลับเจอความคล้าย

ในความห่าง เรากลับรู้สึกว่าเราค่อยๆใกล้

ในความเงียบ เรากลับสื่อสารกันได้อย่างประหลาด

พลังงาน ความรู้สึกบางอย่างถูกส่งต่อผ่านการกอด

หรือหากไม่ได้เจอกัน ข้อความตัวหนังสือที่ได้รับคงพอคลายความรู้สึกที่ผู้ส่งมี 

และที่ผู้รับรอคอยอยู่ ได้บ้าง

ฉันชอบอ่านเรื่องสั้น ฉันชอบอ่านหนังสือการเดินทางหรือเรื่องของนักเขียน ที่เกิดจากประสบการณ์ตรง

ที่นำมาเล่าผ่านตัวหนังสือ
ระหว่างทางที่อ่าน ฉันค้นพบจินตนาการสุดขอบ หักมุม ความรัก ความผูกพัน 

ที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นทีล่ะหน้าทีล่ะหน้า 

ความสนุกราวกับเราไปอยู่ในสถานที่ หรือสถานะการณ์นั้นๆกับผู้เขียนด้วย 
และในตอนจบที่แสนจะประทับใจ หรือเศร้าจนน้ำตาอาบแก้ม
หรือแม้แต่ความรู้สึกค้างคาใจในตอนจบ
ชนิดที่ว่าขอเปิดหนังสือดูอีกทีเถอะว่ามีหน้าลับซ่อนอยู่หรือเปล่า
อย่าจบให้ค้างคาใจแบบนี้เลย ขอร้อง!

   ไม่รู้ว่าคนอื่นจะเหมือนกันรึเปล่า แต่ฉันเป็นคนประเภทเลือกหนังสือจากชื่อเรื่อง
และจากการอ่านคำนำ พอเราเริ่มอ่านและจมดิ่ง คล้อยตามไปกับเรื่องราว
ฉันกลับพบว่าโลกของฉันตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยเรื่องราวของเค้าเต็มไปหมดเสียแล้ว 

   แม้แต่ในขณะหลับ ภาพของเค้ายังโผล่เข้ามาในความฝัน
ยิ่งพยายามห้ามความคิดของตัวเองเท่าไหร่ ก็มีแต่จะทำให้คิดถึงแต่เค้ามากขึ้นเท่านั้น 

ตอนนี้ฉันคงทำได้แต่ปล่อยให้หัวใจและสมองทำหน้าที่ของมันไป ตามรู้กับทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้น

เพราะอย่างไรเสียทุกความรู้สึกก็จะต้องมีวันมาถึงหน้าจบสุดท้ายอยู่ดี 

...บางครั้งมันก็อาจจะจบแบบสุขสม หวานๆหน่อย

...บางครั้งมันก็อาจจะจบแบบเศร้าๆ ขมๆหน่อย

หรือ...บางครั้งมันก็อาจจะจบแบบหักมุม ร้องโอยๆ ทำไมต้องจบแบบนี้ 

แต่ก็นั่นแหละ ชีวิตก็แบบนี้แหละคุณ
อย่าไปซีเรียสกับบางเรื่องให้มากนัก ถ้ามันจะใช่มันก็ใช่นั่นแหละ