บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก 2014

ณ นาทีที่รัก

รูปภาพ
     ระหว่างทางกลับบ้านบนบีทีเอสขบวนเดิม...ฉันยืนคิดไปว่า คนเราจะรู้สึกชอบใครสักคนได้ในเวลาไม่ถึงนาที คือเห็นปุ๊ปชอบปั๊ป ยิ่งมองยิ่งรู้สึกชอบ ยิ่งได้หลบตาตอนเค้ามองมาก็ยิ่งชอบ ยิ่งได้สบตาจนใจเต้นแม่งยิ่งโคตรชอบ เขินจนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก อืม...นึกถึงสมัยก่อนแล้วรู้สึกดีอย่างประหลาด แต่พอลองนึกว่า กว่าความรู้สึกมันจะเขยิบมาเป็นความรักต้องใช้เวลานานเท่าไหร่...บางคนใช้เวลาไม่ถึงนาที บางคนใช้เวลาเป็นปี แต่หลังจากนั้น 1,051,200นาทีเค้ากลับค้นพบว่าที่รู้สึกกันมา มันยังไม่ใช่ความรัก ดังนั้น ณ เวลา 1,052,640นาที เค้าจึงตัดสินใจยุติความสัมพันธ์ที่มีต่อกันลงไป      สิ่งที่หลงเหลือไว้คงเป็นเพียงความรู้สึกที่เคยดีต่อกัน หากเราเลือกนึกถึงแต่ช่วงเวลาดีๆ... แม่งโคตรมีความสุข เพราะเราเชื่อว่าความรัก...ไม่เคยทำร้ายใคร

ณ ฝน ณ หนาวที่30

รูปภาพ
          เข้าปีที่30ในชีวิตของฉันมาสักพักใหญ่ๆ ปีนี้หลายสิ่งหลายคนและหลายเหตุการณ์ผ่านเข้ามา  และผ่านเลยไป สิ่งที่ได้รับนั้นคือบทเรียนอันแสนมีค่า สิ่งที่เราคิดว่าแน่นอน ทั้งสิ่งของ ตัวตนที่จับต้องได้  และความสัมพันธ์ที่จับต้องไม่ได้ วันนี้มีอยู่  พรุ่งนี้อาจจะเลือนหายไป และบทเรียนที่ได้ก็คือ บางครั้งเวลาก็ทำให้เราเห็นความจริงมากขึ้น  ได้ทบทวนแล้วดูว่าเราปรับปรุงตัวเองได้มากแค่ไหน และบทเรียนที่ได้ก็คือ แค่เราทำผิดหนึ่งครั้ง  มันจะลบล้างความดีที่เราได้ทำมาทั้งหมดได้ภายในวันเดียว        เพราะฉะนั้น จงพึ่งตัวเองให้มากที่สุด และพึงระลึกไว้เสมอว่า ความเปลี่ยนแปลงนี่แหละคือความแน่นอนที่สุดแล้ว มันยากนะที่จะเป็นเหมือนคนอื่น แต่เอาเถอะ เป็นของเราแบบนี้ไม่เดือดร้อนใคร มันอึดอัดนะที่ทำไม่ได้อย่างใจคนอื่น แต่เอาเถอะ บางครั้งคนอื่นก็มากเกินไป มันเหนื่อยและท้อนะที่ต้องมีความรู้สึก    แต่เอาเถอะ มันแสดงว่าวันนี้คุณยังมีชีวิตและลมหายใจ       มาถึงบรรทัดนี้ ฉันเชื่อว่าชีวิตต่อจาก...

ฝัน@BTS

รูปภาพ
           วันนี้ฉันสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยืนหลับใน บนรถไฟฟ้า แล้วฝันบ้าบอเหมือนคราวก่อนอีกแล้ว มันช่างน่าอายยิ่งนัก ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเกิดร่วงวูบลงไปคนคงจะฮากันทั้งขบวน แต่ช่วงนี้มีเรื่องให้คิดให้ปวดหัวเยอะเหลือเกิน หลายคืนที่ฉันหลับตาแต่เหมือนไม่ได้พักผ่อน สมองมันมัวแต่คิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ งานเอยเงินเอยชีวิตเอย นอนไม่พอหลายๆวันเข้าร่างกายมันก็เริ่มฟ้องออกมาทางใต้ตาอันแสนจะหมองคล้ำ ในทุกเช้ากาแฟดูเหมือนจะเป็นเพื่อนที่คุ้นเคยของฉันเสมอ วันไหนไม่กินก็ดูเหมือนว่าสมองมันช้าไปหมด คุณรู้มั้ยค่ะ ฉันเคยนั่งจ้องคอมฯนานเกือบ10นาที โดยที่ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อ เพียงเพราะแค่เช้านั้นไม่มีกาแฟสูบฉีดไปยังเส้นเลือดแค่นั้นเอง... ตอนนี้ฉันก็รู้สึกแย่มาก...ฉันไม่ได้นอนติดกันมาหลายคืนแล้ว...คุณรู้มั้ย ว่าฉันปวดหัว. .. ฉันเครียด... ฉันรู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด...ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ......กรี๊ดดดด........ ทุกอย่างบนรถไฟฟ้าเงียบสงบ คงมีแต่เสียงเครื่องยนต์ไฟฟ้ายังคงทำงานเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น คุณพระเมื่อกี้ฉันทำอะไรลงไป..ฉันหลุดกรีดร้องออกมา...

วันที่ความรู้สึกไม่เคยจากไป

รูปภาพ
                   เวลา....ผ่านไปนานแค่ไหน         ระยะทาง....ห่างไกลกันแค่ไหน         ความรู้สึก....ไม่เคยลบออกไปจากหัวใจ น่าแปลกเนอะ...ตอนนี้เราเปิดเศร้า เหงา อกหัก ฟังไปพร้อมกับการเขียนบทความนี้ ความรู้สึกมันย้อนกลับมา ความรู้สึกอึดอัดและสงสัย  คำถามยอดฮิต..ว่าถ้ารู้สึกดีกับใครสักคน ยิ่งคนๆนั้นเป็นเพื่อนเราด้วยแล้ว เราจะทำยังไง บอก...ไม่บอก...บอก...ไม่บอก.... . . .แต่บอกไปตอนนี้....ก็คงไม่ทันแล้วจริงๆ..... . . .พูดไปแล้ว....คนที่ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่อยู่ดี... รัก.....เจ็บปวดแต่งดงาม....เจือจางแต่ไม่เคยเลือนหาย...เหมือนอากาศ .....รับรู้..รู้สึก..แต่ไม่เคยได้จับต้อง

ฝัน "ไปว่าใช่เธอ"

รูปภาพ
     นาฬิกาที่ร้านอาหาร บอกว่ามันเป็นเวลาเกือบ3ทุ่มแล้ว ฉันกับเพื่อนนั่งคุยไปพลางกินข้าวไปพลางจนลืมดูเวลา ช่วงนี้มีหลายอย่างปะเดปะดังกันเข้ามาในชีวิตฉันไม่ขาดสาย ไหนจะเรื่องงาน เรื่องสุขภาพ สำหรับสาวออฟฟิศวัยเลข3 อย่างฉัน พฤติกรรมการกินข้าวเช้าที่โต๊ะทำงาน นาฬิกาตีเป๊งเข้างาน ก็หันไปเปิดคอมฯทำงานต่อทันที นี่ถ้าไม่ต้องเข้าห้องน้ำ หรือทานข้าวกลางวันก็คงนั่งอืดกันไปยาวๆเลยทีเดียว     ส่วนการออกกำลังกายก็อาศัยการลุกไปหยิบเอกสารที่เครื่องปริ้นท์ ซึ่งห่างจากโต๊ะไม่ถึงสิบก้าวค่ะคุณ            เฮ้อ....ความอ้วนจะไปไหนเสีย เครียดจากงาน ตกเย็นก็ต้องซัดของหวาน(ข้ออ้าง ชัดๆ) เครื่องชั่งกับฉันไม่ได้สบตากันมาตั้งนานหลายปีดีดัก  เพราะวัดจากแขนที่ใหญ่ขึ้น กับกระโปรงที่คับจนแทบปริก็พอจะบอกได้ดีอยู่แล้ว    หลังจากที่คุยเรื่องราวความเป็นไปบนโต๊ะอาหารเสร็จ เราก็เห็นสมควรจะต้องเช็คบิลและกลับบ้านกันได้แล้ว ระหว่าง ที่เรียกพนักงานคิดเงิน ฉันก็เหลือบไปเห็น หนุ่มน้อยน่ารัก หุ่นผอมๆยังกับหลุดมาจากซีรี่ย์เกาหลี เดินผ่านโ...

Maemoly Dairy 28/01/2557

          เขียนเมื่อ   28/01/2557     แปลกใจตัวเอง ณวินาทีที่พูดออกไปไม่ได้ และไม่อยากให้ใครเห็น ก็คงมีแต่กระดาษสีขาวไว้ระบายความในใจ มันเหมือนเราเปิดมาเจอละครหลังข่าวภาคค่ำ ที่ถูกเอามาฉายซ้ำช่วงบ่ายวันธรรมดาอีกครั้งนึง... ถึงแม้เคยดูมาแล้วก็ยังประทับใจอยู่ไม่หาย ฉากที่ประทับใจก็ยังคงทำให้เรารู้สึก ยิ้ม..เศร้า..เหงา..ขำ ไปกับมันได้ทุกที     ความรู้สึก...ไม่เคยจากไปไหนเลยสินะ ความรู้สึกของฉัน... ลมเบาๆที่พัดเอามันกลับมา กลิ่นอายของความสุข ความฝันและรอยยิ้ม.....

Maemoly Dairy 12/10/2554

รูปภาพ
                  เ ขียนเมื่อ   12/10/2554    หลังจาก..ปลีกตัวเองไปติดบนเขาลูกเล็กๆมา2คืน ชาร์จพลังมาเต็มที่ ณจุดที่เป็นโอโซนของประเทศไทย ชีวิตบางครั้ง ก็แค่อยากพักบ้าง หยุดบ้าง... ปัจจัยหลายอย่าง ทำให้ทริปนี้เป็นอีกทริปที่ประทับใจและมีรอยยิ้ม     ณ เวลาที่เขียนนี้21:30น ฉันปิดสวิตส์ไฟในห้อง เอนตัวลงนอน หลับตา และได้ยินเสียงจักจั่นร้องขับกล่อมอย่างชัดเจน ทำให้นึกไปว่า บางครั้งเทคโนโลยี ก็ทำให้เราพลาดความสุนทรีย์ในชีวิตไปได้เหมือนกัน... รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดธรรมชาติมาตั้งแต่เด็ก  พ่อแม่สอนให้เราเข้าใจในสิ่งมีชีวิตที่พูดไม่ได้  สังเกตพฤติกรรม      แต่จะว่าไปสิ่งมีชีวิตที่พูดได้อย่างมนุษย์เรากลับมีกลไกพฤติกรรมการแสดงออกที่ซับซ้อน ตีความยากกว่าสิ่งมีชีวิตที่พูดไม่ได้เสียอีก ทั้งๆที่เราเข้าใจได้ง่ายขึ้นหากเพียงเราพูดให้ตรงกับที่ใจคิด หรือใส่ใจกับคำพูดของอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ            ...