Maemoly

02/12/2561 วันอาทิตย์...    ฉันขึ้นรถเมล์สายประจำกลับบ้าน..บ่ายๆค่อนไปเกือบเย็นๆแบบนี้ นั่งดูเรื่องราวระหว่างทางไปเรื่อยๆ ค่ารถเมล์เปลี่ยนไปเท่าไหร่แล้ว? ร้านค้าข้างทางยังอยู่มั้ย? ขายดีจนขยายร้านเพิ่มหรือ เปลี่ยนมือเป็นร้านอื่นไปแล้ว ? ชีวิตวนลูปไปแบบนี้ไม่เคยเบื่อ... แต่แล้วอาทิตย์นี้ ฟ้าคงอยากให้ฉันได้ลองไปเจออะไรใหม่ๆดูบ้าง "ถนนปิดรถไปต่อไม่ได้นะคะ ลงตรงนี้ได้เลยค่ะ" เอาแล้ว.. แล้วจะกลับบ้านยังไงล่ะที่นี้ ฉันลงรถ หยุดยืนตั้งสติตรงสี่แยกใกล้กับโรงแรมGrand China หวังพึ่งพี่ตำรวจเผื่อแกจะบอกข่าวดีว่าอีกแป๋ปเดี๋ยว ถนนก็เปิดให้รถวิ่งได้ตามปรกติ..    เขียนมาถึงบรรทัดนี้ฉันก็ยังคงงงกับตัวเอง ว่าอะไร ทำให้ฉันคิดว่า ฉันต้องเดินไปถนนราชดำเนิน  และทำไม ฉันถึงไม่เปิดโทรศัพท์หาเสียตั้งแต่ตอนนั้นว่าที่เค้าปิดถนน หลักๆก็ถนนราชดำเนินนั้นล่ะค่ะคู้ณ    ฉันก้าวเดินจากหน้าโรงแรมGrand China ด้วยความมุ่งมั่น เพื่อไปยังจุดมุ่งหมายในใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเดินผ่านถนนเสือป่า..ร้านขายเคสและอุปกรณ์มือถือเยอะมากๆเหมือนที่เคยได้ยินมา.. ผู้คนเดินกันขวักไขว่ ฉัน...

     เริ่มเดือนพฤศจิกายนกับลมหนาวเบาๆ สำหรับใครที่ตั้งตา รอคอยอากาศหนาวๆที่จะเกิดในกทม. อาจจะต้องผิดหวัง เพราะเพียงแค่อาทิตย์เดียว ลมหนาวก็ดูเหมือนจะจางหาย ไปเสียแล้ว แต่..สำหรับบางคน ลมเย็นจางๆเพียงไม่กี่วัน ที่พัดผ่านมาก็มากพอจะทำให้หวนนึกถึงวันวานเก่าๆได้ ถ้าทุกช่วงชีวิตของคุณมีเพลงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต จะสุข จะเศร้า จะเหงา จะร้องไห้ จะดีใจ จะตกหลุมรัก จะอกหัก จะรู้สึกอะไรอะไรก็ตามแต่..เพลงหนึ่งเพลงจะอธิบายความรู้สึกนั้นๆของคุณได้ดีเสมอ เปิดวนไปซ้ำๆ หากเป็นความสุขคุณคงอยากให้เพลงช่วยย้ำ ให้มันยังคงสดใหม่อยู่เสมอ หากเป็นความเศร้าคุณคงอยากให้มันช่วยบีบน้ำตาออกมาและกลบทุกความรู้สึกของคุณไว้ยามเมื่อเพลงจบลงที่ตัวโน๊ตสุดท้าย "คงไว้ได้แค่กลิ่นที่ไม่เคยเลือนลาง ยังหอมดังวันเก่ายามเมื่อ   ลมโชยมา ทิ้งไว้เพียงอดีตที่ไม่เคยหวนมา..." ก็อย่างที่เรารู้ๆกันอยู่ ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เราพบกันเพียงเพื่อจะจากกันไปในสักวันหนึ่ง ถ้าจะกล่าวว่าโชคชะตาทำให้เราได้พบกัน สำหรับฉันโชคชะตามักเล่นตลกกับเราเสมอ      เรื่องราว..ความทรงจำ..ความผูก...

     ฉันรักตัวเองในเวอร์ชันนี้ ช่วงวัย30กว่าๆทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมันทำให้เราตกผลึกที่ล่ะน้อย เรามองเรื่องที่ทำให้หงุดหงิดใจว่ามันก็เป็นของมันอย่างนั้นแหละ  บางอย่างเปลี่ยนได้ บางอย่างยากจะเปลี่ยนได้ ทำได้แค่เข้าใจและทำใจ ฉันตั้งเป้าหมายให้ชีวิต แต่เลิกที่จะกะเกณฑ์ให้มันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ หรือต้องเสร็จภายในระยะเวลาเท่านั้นเท่านี้  เพราะหลายๆอย่างสอนให้เรารู้ว่า พรุ่งนี้เป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน จิตใจ ร่างกาย  ความแข็งแรงของเราวันนี้กับวันพรุ่งนี้ ก็อาจจะไม่เท่ากันก็เป็นได้ ยืดหยุ่นให้ตัวเอง  แต่ก็ต้องสร้างความมั่นคงให้กับตัวเองด้วย ฉันเริ่มลองทำอะไรใหม่ๆ ออกจากจุดcomfort zoneของตัวเอง อย่างเรื่องเรียนต่อยมวย  ลองมีเทรนเนอร์ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ไม่เคยคิดจะลองเลย แต่พอได้ลองอะไรใหม่ๆ  ได้คุยกับคนในแวดวงอื่นๆมันทำให้เราได้เปิดโลกใหม่ๆ  อยากรู้อะไรก็ไปเรียนไปหาคนสอนเพิ่ม มันจะเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ชีวิตของเรา เอาจริงๆพอเราได้เริ่มทำอะไรใหม่ๆ ออกจากจุดสบายเรื่อยๆ ของชีวิต เราจะรู้สึกไม่ชิน ตะกุกตะกัก เก้ๆกังๆ ในตอนแร...

           ขอบคุณธรรมะและโยคะที่คอยขัดเกลาจิตและกายให้ตั้งรับกับปัญหาอย่างมีสติ...      สติ...สำคัญ หัดมองทุกอย่างด้วยใจที่เป็นกลาง ทุกอย่างเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สูญไปด้วยธรรมดา  หากเราจะทุกข์ร้อน วิตกกังวลใจนั่นก็ด้วยธรรมชาติความเป็นมนุษย์ รับความเป็นธรรมชาติของคนอื่น  เรียนรู้ แต่ไม่คาดหวังที่จะให้เค้าเปลี่ยนแปลง หากเราคาดหวังหรือบังคับให้เค้าเปลี่ยนตามใจเรา นั่นคือ "ฝืน" ไม่เราก็อีกฝ่ายที่จะอึดอัดและทนไม่ไหว      ขณะเดียวกันจิตใจเราหากทุกข์ร้อนด้วยสิ่งใด ให้ลองคิด ถามตัวเราเองว่าปล่อยวางได้มั้ย  หากไม่ได้ ก็ให้ลองเดินถอยออกมา อันนี้เรามองจากประสบการ์ณของตัวเองนะ บางครั้งการเผชิญหน้ากับปัญหาต่อไปไม่ใช่ทางออกที่ดี  และงานบางอย่าง คนบางคน สถานะการณ์บางสถานะการณ์ไม่ได้เหมาะกับเรา และการถอยออกมาไม่ได้แปลว่าเรา "แพ้"      หากเราแก้ปัญหาไม่ได้ ทุกอย่างไม่เป็นอย่างใจเรา แต่เราไม่กล้าถอยออกมาเพียงเพราะเรากลัวคำว่า "แพ้" เราว่านั่นคือการทำร้ายตัวเอง แต่...ก่อนจะยอมแพ้ขอแค่เราสู้ถึงที่สุด หา...

    17/06/2018 วันนี้มีโอกาสเข้า workshop "Arm balance & Rocket" ที่ Yogaspacetogether workshop แรกในชีวิตของเราที่เกี่ยวกับโยคะ      หลายๆคน พอพูดถึงโยคะจะนึกถึงความอ่อนตัวยืดหยุ่น เราเองตอนแรกๆก็คิดแบบนั้น แต่พอฝึกไปเรื่อยๆ เราจะค้นพบว่าความความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและสมาธิก็ต้องสร้างไปพร้อมกันด้วย และการจะก้าวไปถึงจุดนั้นได้ เราต้องฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ เรียนรู้ร่างกายตัวเองไปพร้อมๆกับลมหายใจ จะเรียกว่าความท้าทายหรือมหัศจรรย์ก็ว่าได้ ผู้ฝึกโยคะจะต้องควบคุมลมหายใจผ่านจมูกปิดปาก แม้จะเหนื่อยแค่ไหน หลายๆท่าที่เรารู้สึกหายใจลำบากติดขัด แต่ครูจะคอยบอกเสมอว่าให้หายใจสม่ำเสมอ และสบาย บางครั้งพอถึงจุดพีคจุดเหนื่อยของตัวเอง เราก็มักจะหายใจแรง ลืมดูลมหายใจของตัวเอง แต่ความเงียบสงบในการฝึกโยคะจะพาเรากลับมาอยู่กับลมหายใจตัวเองได้เสมอ           workshop"Arm balance & Rocket" กับครูจอยและครูริคาร์โด้ เริ่มตอนบ่ายโมงจนถึงประมาณสี่โมงเย็น เริ่มจากการเรียนรู้กายภาพช่วงหัวไหล่ ไล่มาถึงการให้เทคนิคหลายๆอย่าง การเข...

...บทสนทนาระหว่างเราดูจะสนุกสนาน เป็นธรรมชาติ เย้าหยอกและ..กลมกล่อม.. ฉันอยากให้เรานั่งคุยกันไปอย่างนี้ทั้งวันทั้งคืน ยิ่งโอกาสที่จะเจอกันของเรานั้นมีน้อยนิด นั่นยิ่งทำให้ฉันตั้งตานับวันรอให้การเจอกันของเรามาถึงโดยไว ฉันมักจะนิยามความรู้สึกของตัวเองด้วยคำว่า...กลมกล่อม.. มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พอรู้ตัวอีกทีก็คือตอนพยักหน้าให้กับตัวเองและคำนี้ก็ผุดขึ้นมาอยู่ในหัวแล้ว           มันคงเหมือนก๋วยเตี๋ยวชามที่เราชิมแล้วไม่ต้องปรุงเพิ่ม  แต่เอาจริงๆฉันเลิกปรุงรสก๋วยเตี๋ยวมาตั้งนานแล้ว รสสัมผัสแรกคือตัวบอกได้ดีว่า ก๋วยเตี๋ยวชามนั้นๆอร่อยสำหรับฉันมั้ย แต่ก็น่าแปลกที่ก๋วยเตี๋ยวบางชามอาจจะไม่ได้อร่อยในรสสัมผัสแรก แต่พอกินไปสักพักกลับรู้สึกว่า มันช่างเข้ากันได้ดีกับเนื้อกับเส้น ซึ่งนั่นคือนิยามความ..กลมกล่อม..ในชามก๋วยเตี๋ยวสำหรับฉัน      มันคงเหมือนกาแฟที่เรากินทุกเช้า ร้านเดิมที่ถูกใจ ดื่มแล้วถูกปาก  บอกไม่ได้ว่าเพราะกาแฟหรือเพราะนม หรือพอทั้งสองอย่างผสมรวมกันแล้วมันก็ออกมาเป็นกาแฟแก้วนั้นที่..กลมกล่อม..ถ...

  ผมชื่อแมค ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง  บ้านผมเป็นโรงพิมพ์ ลูกชายคนเดียวอย่างผมก็ต้องรับช่วงกิจการต่อ  บางคนพอเรียนจบก็อาจจะออกเที่ยวตามความฝันของตัวเองสักพัก หรือพ่อแม่บางคน อาจจะอยากให้ลูกได้ลองไปทำงานที่อื่นก่อนที่จะกลับมาทำงานของครอบครัว  แต่ที่บ้านผมทุกคนเข้าใจที่ผมจะเริ่มงานที่บ้านเลย ผมปรับปรุงหน้าร้านตึกแถวให้ทันสมัย ติดแอร์ ขายหนังสือและกาแฟเพิ่ม ไม่ใช่สำหรับลูกค้า แต่สำหรับตัวผมเอง ที่จะได้ไม่ต้องออกไปไหน ชีวิตราบเรียบของผมดำเนินไปทุกวัน.. ทุกวัน อย่างมีความสุข ผมแทบไม่ได้ออกไปจากประตูร้านเลย  ส่วนงานโรงพิมพ์ด้านหลัง ก็มีพี่ทด คนเก่าคนแก่ที่ช่วยดูแล สั่งของ เช็คเครื่อง ผมยกให้แกเป็นมือขวาคนสำคัญ ขาดแกไปสักคน ชีวิตผมต้องลำบากแน่ๆ        แล้ววันนึง เธอก็โผล่เข้ามาในร้าน เธอสั่งกาแฟและเดินดูหนังสือไปทั่งร้านระหว่างรอกาแฟ   "เอาเล่มนี้ค่ะ คิดเงินรวมกันเลยนะคะ"      Lunar Lunatic เธอคือดวงจันทร์ฉันสิคนบ้า คือหนังสือที่เธอเลือก   สองวันถัดมาเธอคนเดิมก็โผล่มาที่ร้านผมอีกค...